11 março 2006

Reflexións sobre a morte

Hai 15 días entrando na casa:
-Cando yo tenga los años que tenéis papá y tú, vosotros seréis viejos como los avós.
-Claro!
-Y cando yo sea viejo como los avós...vosotros os vais a morir, eh!
-Pois...
-Y yo veré vuestros espíritus subir entre las nubes.
-Ha, ha, ha! Pois verás, verás!
Onte no carro:
-Cando yo sea viejo como los avós... vosotros seréis como la abuela que es la mamá del avó (ten 97 anos moi ben levados)...
-Claro!
-Pero os quedará poco tiempo... os moriréis pronto, eh!
-Ai, meu neno. Ninguén sabe cando lle tocará morrer.

2 comentários:

Anónimo disse...

Non se lle pode negar que ten as ousas clariñas...
Bicos.

leco disse...

É curioso que tantas cousas se vexan ten sinilares ao comezo e ao final da vida, non? ;)