Son moi feliz. Por suposto que mudaría determinadas cousas da miña vida, todas externas ou circunstanciais, mais creo que son moi feliz porque costumo andar todos os días moi contenta, incluso cando vos vou recoller ás carreiras á saída do traballo, porque cada minuto máis que consigo pasar convosco é o mellor presente do día. Teño a sensación de estar a vivir a vida que escollín, no importante, claro, de non estar presionada por cargas de que outros falan. O papá di que somos medio hippies e nos conformamos con pouco e que por iso hai xente que pensa que todo nos vén dado, que estamos na verza, que vivimos na inopia, onde for que estiver; que moita xente non viviría nunha casa como a nosa, aínda que non tivesen que pagar por ela, non pasarían por non facer grandes viaxes, aínda deixando os pelachos cos avós, anteporían un bon coche a moitas cousas que para nós están antes, ou non renunciarían as súas “liberdades” fosen estas o que foren.