Esta mañá enfadeime contigo, pelacho. Non tiñas gana ningunha de voltar ao cole despois das vacacións e levantácheste máis despistado que de costume. Cando xa estabas vestido e peiteadiño fuches para a sala, como todas as mañás, ver uns poucos debuxos animados mentres eu levantaba a pelacha. Como de costume díxenche que tomases o Actimel con coidado mais, cando entrei na sala coa pelacha, ti estabas de pé frente á tele co envase na man e todo o iogurte repartido entre os pantalóns e o chan. Creo que o que me cabreou foi que seguises a ver a tele como se nada, sen avisar de que che tiña caído.

Díxenche que parecías un bebé e pareceuche fatal. Dixeches que non a berros. Entón eu díxenche que se non o eras non actuases como se o foses.
De alí a un pouco arrepentinme moito de terche falado así. Creo que fun dura de máis. Pero é que ás veces me superas :)